ROBERT  RABIEJ

Bycie sobą jest nieodzownym elementem pracy twórczej.
Dlatego artysta nieustannie poszukuje łącznika między światem zewnętrznym i wewnętrznym. Jedni nazywają to wchodzeniem
w inną warstwę życia. Inni mówią o kontakcie z duszą. Odczuwają
to jako chwilę natchnienia, potrzebę samotności czy konieczność powrotu do domu. W dosłownym sensie może to być po prostu miejsce, w którym siedzimy w ciszy lub nurkujemy pod wodę.
W dzisiejszym czasach jesteśmy odcięci od naturalnych rytmów życia. Tak bardzo ucywilizowani, zmechanizowani i zaplątani w realizację własnych ambicji, ważnych, oryginalnych projektów, próbujemy ogarnąć wszystko i za wszelką cenę. Wymagamy od życia więcej

i jednocześnie rozpaczliwie szukamy wewnętrznego skupienia, miejsca, gdzie odnajdziemy duchową perspektywę własnej egzystencji. Natura, nasza natura, potrzebuje równowagi między tym, co materialne i duchowe. Nie możemy funkcjonować tylko
w jednym lub zbyt długo w jednym z tych światów. Musimy poruszać się tam i z powrotem, w określonym rytmie. Aby odnaleźć ten rytm nawiązujemy do postaci amy, poławiaczki pereł, która każdego dnia przebywa jakiś czas w morzu, a potem wraca na ląd. Fascynuje nas
jej naturalne piękno, które nie ma nic wspólnegoz wyidealizowanym wizerunkiem kobiety, czy też z walką o jej niezależność.
Wręcz przeciwnie, piękno amy polega na tym, że jednoczy ona
w sobie różne aspekty ludzkiej natury. Symbolizuje życie w dwóch światach,  w realnym, gdzie stąpa twardo po ziemi i wewnętrznym, ukrytym pod powierzchnią, z którego przynosi skarby. Zawód poławiaczki pereł ma długą tradycję. Od 2 tys. lat, u wybrzeży Japonii, kobiety nurkują w poszukiwaniu owoców morza. Bez dodatkowego ekwipunku, tylko  w masce i białym kombinezonie, potrafią, dzięki specjalnej technice oddychania pozostać pod wodą kilka minut. Zdają sobie sprawę z niebezpieczeństwa, zimnai trudności. Ale praca daje im satysfakcję, siłę, pewność siebie i dystans do codziennych spraw. Nie wyobrażają sobie życia bez morza. Mówią: „Musisz to robić. Musisz iść i nurkować".

Ama jest dla nas metaforą stanu, w którym osiągamy jedność
i spełnienie jako artyści i jako ludzie. Przytaczając przypadek japońskich poławiaczek pereł pragniemy stworzyć audio-wizualną przestrzeń dla postawienia pytań o możliwość spójności istnienia.
Na kanwie życia morskich kobiet zastanawiamy się czym są wewnętrzne i zewnętrzne doznania.

Czy możliwe jest osiągnięcie pełni w poczuciu harmonii, aby realizować się twórczo, czy odkryta tajemnica okaże się tragicznym finałem, a może przybliży nas do spełnienia?