ROBERT  RABIEJ

Wystawa Roberta Rabieja ma charakter laboratoryjny i jest próbą zaprezentowania w przestrzeni galerii wyników prowadzonych od dłuższego czasu autorskich eksperymentów formalnych w medium fotografii i wideo. Na wystawę składają się trzy prace powstałe w 2009 roku: dwie instalacje fotograficzne i realizacja wideo. Pierwszą z nich tworzą dwa cykle, powiązane ze sobą formalnie zespoły fotografii stanowią studium określonego motywu (wnętrze, przedmiot) przy zastosowaniu dwóch różnych czasów naświetlania błony fotograficznej, odpowiednio dwusekundowego i dwugodzinnego. Na kolejną pracę składa się dziewięć fotografii wykonanych w lustrze (rodzaj autoportretu) co godzinę, zestawionych następnie na dziewięciopolowym banerze. Natomiast trzecia praca, to wynik przetworzenia ciągłej dwunastogodzinnej rejestracji wideo. Zsamplowny do dwóch minut i jedenastu sekund film ukazuje zmienne relacje plastyczne oparte na opozycji światło/ciemność, linia/płaszczyzna, wysoko/nisko etc. Wyświetlanej na ścianie projekcji towarzyszy symultaniczny obraz odwróconej tonalnie projekcji, pokazywany na monitorze. Uzupełnia ją niepokojący dźwięk, dający synestetyczne rozszerzenie oddziaływania ekspozycji.Odrzucając postulat tematyczności obrazu, autor traktuje pojawiający się w kadrach motyw jako pretekst dla rozwijania poszukiwań formalnych. Światło jest tu pojęte jako czysto fizyczny warunek powstania obrazu, a wydłużone czasy naświetlania oddają pole do działania czynnikowi przypadku w procesie jego kreowania. Tak uprawiana „fotografia rudymentalna”, równie dobrze przywołuje na myśl pierwsze doświadczenia z obrazem rejestrowanym mechanicznie Niepce'a, jak też wzbudza porównania z eksperymentalną fotografią i filmem dadaistów z lat 20. minionego stulecia, a w historii polskiej fotografii – w pewnym stopniu przywołuje systematycznie rozwijaną fotografię analityczną legendy polskiej neoawangardy Zbigniewa Dłubaka. Nawiązując do tradycji transgresywnego eksperymentu dadaistów i konstruktywistycznej estetyki czystej wizualności, autor stawia pytanie o ich aktualność w perspektywie możliwości, jakie niosą współczesne technologie elektronicznego rejestrowania, przetwarzania i prezentacji obrazu.

Piotr Majewski